Charakter (gr. charakos – umocniony obóz wojskowy, pal graniczny) to fundament człowieczeństwa, który kształtuje się w wyniku dobrego wychowania. Podstawową cechą charakteru jest stałość – idę do celu bez względu na przeszkody, to bohaterstwo na co dzień. Drugą cechą charakteru jest wierność obowiązkom. Charakter daje człowiekowi odporność i siłę wewnętrzną na podejmowanie życiowych wyzwań. Człowieka z charakterem wyróżnia niezłomność zasad, prawość i wytrwałość.  

 

Charakter moralny to:

stałość postępowania kierowanego wolą, ze względu na powinności 

ugruntowane mocne przekonania

uporządkowane sfera emocjonalna

zdolność decyzji i wprowadzania ich w życie (silna wola)

  

Wychowanie wymaga zewnętrznego kierownictwa: ktoś nas rzeźbi, kieruje w stronę dobra. Wychowanie opiera się na etosie prawdy i miłości. 

​

Kształtowanie postaw:

rozumienie

ocena

działanie

 

Praca nad charakterem oznacza zdobywanie dyspozycji moralnych, zwanych cnotami, tak by człowiek mógł rozumieć, oceniać, podejmować dobre decyzje życiowe i wprowadzać je w życie:

Roztropność  - uzdalnia rozum praktyczny do rozeznawania w każdej okoliczności naszego prawdziwego dobra i do wyboru właściwych środków do jego pełnienia

Sprawiedliwość - polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy

Umiarkowanie - pozwala opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę

w używaniu dóbr stworzonych tj. zapewnia panowanie woli nad popędami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości

Męstwo - zapewnia wytrwałość w trudnościach i stałość w dążeniu do dobra, umacnia decyzję opierania się pokusom i przezwyciężania przeszkód w życiu moralnym

​

​